Reflections on Going Forth | རབ་བྱུང་ཞིག་གི་བསམ་གཞིགས།
Reflections to generate the mind of emergence (renunciation)
Preface
This poem was written during my second Traditional Rain Retreat. It is a reflection meant to generate the mind of “renunciation”, although the correct word to convey the meaning of the sanskrit words niḥsaraṇa or niryāṇa would be “emergence” or “going forth”.
The poem was written as an octameter in English and as a heptameter in Tibetan, as is done traditionally. It explores the impermanence of the phenomena we desire and the illusory nature of desire itself through the metaphor of a fleeting tulip’s beauty.
The Tibetan version was revised and corrected by my friend and upperclassman Lhakpa and my teacher Khenpo Dudrul.
The English version
For a fleeting moment
A tulip’s beauty to behold,
With colourful fragrance sweet
Relying on elements four.
Time ago she had no petals,
Unworthy object of my lust.
Now captivating my senses
Fuels the urge to have her plucked.
Were I to wait a few days on
The elements change and move.
Where will this tulip’s beauty go
When the withered needs to be pruned.
Whether I pluck her or leave her be
Impermanence will not find rest,
For reality is a dance
Where effect is cause for the next.
Beautiful sweet changing tulip
You will never be mine to hold,
I cannot interrupt your dance,
Thus I will not pluck anymore.
བོད་ཡིག་གི་པར་གཞི།
དུས་ཚོད་ཡུད་ཙམ་ངང་ཉིད་ལ། །
མེ་ཏོག་མཛེས་སྡུག་སྣང་བ་དང་། །
དྲི་ཞིམ་མངར་མོ་འཐུལ་བ་སོགས། །
འབྱུང་བ་བཞི་ལ་བསྟེན་པ་ཡིན། །
སྔོན་དུ་འདབ་མ་མ་འབུས་པས། །
བུ་ངའི་ཆགས་ཡུལ་འོས་མ་ཡིན། །
ད་ནི་འདབ་སྟོང་རྒྱས་པས་ན། །
འཐུ་བར་འདོད་པ་བྱུང་སོང་ཨང་། །
འོན་ཀྱང་ཉིན་ཤས་སྒུག་པས་ན། །
ཁྱེད་ནི་སྐམ་རུང་འབྲེག་དགོས་ཀྱང་། །
འབྱུང་བཞིའི་ནུས་མཐུས་འགྱུར་བས་ན། །
མེ་ཏོག་མཛེས་མདངས་གང་དུ་ཕྱིན། །
མེ་ཏོག་འཐུ་རུང་མ་འཐུ་རུང། །
མི་རྟག་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་ཡིན། །
གར་བཞིན་འཕྲུལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས། །
འབྲས་བུ་སྔོན་ལ་རྒྱུ་རྗེས་སྐྱེས། །
མེ་ཏོག་མཛེས་དང་མངར་འགྱུར་ཡང། །
ཁོ་བོས་བཟུང་བར་ནུས་མ་ཡིན། །
ཁྱེད་ཀྱི་གར་འཕྲུལ་མ་ཆད་པས། །
བདག་ནི་འཐུ་བར་མི་བྱའོ། །